Συνέντευξη: Άγγελος Σακκέτος

[علي هورو]

Σας παρουσιάζω την συνέντευξη που έδωσε ο πασίγνωστος και πολύ αγαπητός ερευνητής και συγγραφέας Άγγελος Σακκέτος, μέσα στην οποία περιλαμβάνεται με αφοπλιστική ειλικρίνεια και μια εκ βαθέων εξομολόγηση, στον διαχειριστή της ιστοσελίδας coinsmania.gr και συγγραφέα Ιωάννη Μπαϊμπάκη. Είμαι πολύ χαρούμενος για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης γιατί εκτός από τον ερευνητή και συγγραφέα, γνώρισα τον Άνθρωπο Άγγελο Σακέτο. Ακολουθεί η συνέντευξη:


[Ι.Μ.] Αγαπητέ Άγγελε η έρευνα σου καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων με θέματα ιστορίας, θρησκείας, μυθολογίας, λαογραφίας, κ.α. Είσαι συγγραφέας πολλών βιβλίων και διαχειριστής του μπλοκ sakketosaggelos.gr. Πες μας λίγα λόγια για σένα και πώς ξεκίνησαν όλα αυτά;


Ο Άγγελος Π. Σακκέτος μικρό παιδί στο νοσοκομείο ΠΙΚΠΑ Βούλας, όπου νοσηλευόταν φορώντας τους ορθοπεδικούς γνώμονες στα πόδια του, υποβασταζόμενος από οικεία πρόσωπα (ανέκδοτη φωτογραφία)

[Α.Σ.] Υπάρχει μια αρχαία παροιμία που λέει: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Ένα πολύ σοβαρό κινητικό πρόβλημά μου (πάσχω από παραπληγία λόγω πολιομυελίτιδας των κάτω άκρων από 18 μηνών βρέφος και βαδίζω με πολύ μεγάλη δυσκολία με βακτηρίες) με ανάγκασε να επιλέξω τον δρόμο της μελέτης, αφού δεν υπήρχε άλλη διέξοδος στη ζωή μου. Επιτρέψτε μου να εξομολογηθώ, για πρώτη φορά, κάποια πράγματα για να καταλάβει ο κόσμος την ψυχοσύνθεσή μου:

Λόγω της πολύχρονης νοσηλείας μου στα νοσοκομεία, γνώρισα τους γονείς μου σε ηλικία 9 ετών δεδομένου ότι τον καιρό εκείνο δεν ήταν εύκολη υπόθεση να κάνεις ταξίδια από την επαρχία Καλαβρύτων στην Αθήνα. Αυτό είχε σαν συνέπεια να μου λείψει η μητρική και πατρική αγάπη, όπως σ’ όλα τα παιδάκια του κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι φταίνε οι άμοιροι γονείς μου, που πραγματικά μ’ αγαπούσαν, αλλά και να «περιθωριοποιηθώ» κοινωνικά, διότι υπήρχε από τότε η ρατσιστική αντίληψη (δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλο βαθμό και σήμερα) ότι οι ανάπηροι πρέπει να «κάνουν στην άκρη», να μην ασχολούνται με τίποτε και να δέχονται μόνον τον … οίκτο!

Όταν ήμουν μικρός στο νοσοκομείο ΠΙΚΠΑ Βούλας και αργότερα στο ΠΙΚΠΑ Πεντέλης, κάθε Τετάρτη και Κυριακή είχαμε «επισκεπτήριο», καταλαβαίνετε πόσο βούρκωναν τα μάτια μου, που εμένα δεν μ’ επισκεπτόταν κανείς!.. Κάποια στιγμή ένας κύριος (ο Θεός να τον έχει καλά όπου κι αν βρίσκεται) μου έδωσε ένα μικρό πακετάκι που περιείχε δέκα μπισκοτάκια Παπαδόπουλου. Θεέ μου!.. Τι χαρά!... Ήταν τυλιγμένα με σελοφάν και δεν τα άνοιγα να τα φάω για να έχω ένα … διαρκές δώρο! Τότε είπα μέσα μου: «Θεούλη μου, κάνε με καλά να προσφέρω κι εγώ χαρά στον κόσμο»!...

Θα μπορούσα να μην το αναφέρω αυτό το γεγονός, αν δεν συνέβαινε κάτι πιο σημαντικό:

Επειδή οι κακόμοιροι γονείς μου δεν είχαν χρήματα για να μου πάρουν ορθοπεδικά υποδήματα και γνώμονες (=μηχανήματα) για τα ποδαράκια μου, αναγκαζόμουνα να πηγαίνω σχολείο χωρίς αυτά και πολλές φορές να περπατώ με τα τέσσερα, όπως ένα συμπαθές … τετράποδο! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όσοι με βλέπανε (ιδίως παιδιά) να μου πετάνε πέτρες και να με πληγώνουν σε όλο μου το σώμα!.. Μια φορά μία από αυτές με χτύπησε στο κεφάλι, λιποθύμησα και ξύπνησα από την ζεστή ανάσα ενός σκύλου, που έγλειφε το αίμα απ’ τις πληγές μου!.. Τότε ήταν που είπα μέσα μου: «Θεέ μου, άφησε με να συνεχίσω το σχολείο μήπως μπορέσω να πω κι εγώ κάποτε στους ανθρώπους ότι σημασία έχει να πλημμυρίζεις με αγάπη την ψυχή και όχι με πέτρες το σώμα»!..

Τέλος πάντων… Ο καλός Θεός δεν μ’ άφησε να πεθάνω – και γι’ αυτόν τον αγαπώ τόσο πολύ! Συνέχισα μόνος μου τις σπουδές μου και έκανα αυτά που γνωρίζετε. Μία μόνο προσθήκη: Επειδή σε όλη σχεδόν τη ζωή μου είχα αποκτήσει πολύ φιλικές σχέσεις με τα … χειρουργεία (πολλές οι εγχειρήσεις, που έχω κάνει στα ποδαράκια μου), οι μόνες εικόνες που έχουν χαραχτεί βαθιά στην ψυχή μου είναι τα μαχαίρια των χειρουργών και τα αγγελικά προσωπάκια των αδελφών νοσοκόμων, που έσκυβαν από πάνω μας και μας χαμογελούσαν! Αυτός και ο λόγος που υμνώ και εξυμνώ με τόση άνεση κάθε τι που είναι όμορφο σ’ αυτές τις γυναίκες (είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά). Τους ανταποδίδω την αγάπη και την ευγνωμοσύνη, που αισθανόμουνα γι’ αυτές από μικρός στα νοσοκομεία!

Επεκτάθηκα λίγο, αλλά για να κλείσω την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, δεν θα ξεχάσω ποτέ, φίλε Γιάννη, τις παραμονές των Χριστουγέννων στο Νοσοκομείο ΠΙΚΠΑ τα Βούλας, όπου οι νεαρές νοσοκόμες ντυνόντουσαν αγγελούδια και καθώς έψελναν το τραγούδι: «Άγια Νύκτα…», μας πετούσαν από τη σκάλα που κατέβαιναν διάφορα δώρα με γλυκίσματα. Μία απ’ αυτές τις νοσοκόμες μου πέταξε ένα εικονογραφημένο βιβλίο: «Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά». Ήμουν 8 ετών, διάβασα αυτό το βιβλίο, συγκινήθηκα πολύ, αγάπησα με πάθος τον Χριστό και είπα μέσα μου κάποια στιγμή θα πρέπει να γράφω κι εγώ βιβλία!... Όπερ και εγένετο για να σας… ταλαιπωρώ μερικές φορές με τις ταπεινές μου εργασίες!

[علي هورو]

Ο Άγγελος Σακκέτος καθώς παρουσιάζει την τηλεοπτική εκπομπή του «Το Ντοκουμέντο της Εβδομάδος» στην Τηλεόραση «Τηλετώρα» (ανέκδοτη φωτογραφία)


[Ι.Μ.] Έχεις γίνει ευρύτερα γνωστός κυρίως μέσα από το έργο σου για τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα. Τελικά που βρίσκονται τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα; Πιστεύεις ότι τα ελληνικά μοναστήρια περιέχουν ακόμη άγνωστες κρύπτες με σπάνια χειρόγραφα; Τα χειρόγραφα που έγιναν αντικείμενο λεηλασίας από μονές του Αγίου όρους από πειρατές, κατακτητές, συλλέκτες, ιερωμένους και αρχαιοκάπηλους, τι απέγιναν; Πολλοί ερευνητές χαμένων θησαυρών ισχυρίζονται ότι διάφορα οδοιπορικά κείμενα που κυκλοφορούν και αναφέρονται σε αμύθητους κρυμμένους θησαυρούς, προέρχονται από το Άγιο Όρος. Προσωπικά θεωρώ ότι όλα αυτά τα κείμενα αποτελούν προϊόντα απάτης ή στην καλλίτερη των περιπτώσεων μυθοπλασίες. Στο διάστημα της πολυετούς έρευνας σου έλαβες γνώση για χειρόγραφα που αναφέρονται σε κρυμμένους θησαυρούς και αν ναι τα θεωρείς αξιόπιστα; Πιστεύεις ότι υπάρχουν τέτοιου είδους χειρόγραφα;


Ο πάπυρος του Δερβενίου (4ος αι. π.Χ.). Το πιο αρχαίο ελληνικό χειρόγραφο, που σώζεται στην Ελλάδα (Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης)

[علي هورو]

[علي هورو]

Τα περί αμύθητων θησαυρών τα έχω ακούσει κι εγώ. Θα ήταν άλλωστε πέραν πάσης λογικής να πιστεύουμε ότι εδώ και εκατοντάδες χρόνια ζωής του Αγίου Όρους δεν υπήρχαν διάφοροι θησαυροί, που «ακουμπούσαν» είτε υπό μορφή ταμάτων είτε για πολλούς και διάφορους λόγους, στις μονές ή τις σκήτες. Για το θέμα αυτό –και δεν μιλάμε μόνον για υλικούς θησαυρούς- έχει ασχοληθεί και ο αείμνηστος Ιωάννης Χατζηφώτης, αλλά και πολλοί άλλοι ιστορικοί «ων ουκ έστιν αριθμός». Ωστόσο, η πιο επίσημη απάντηση είναι αυτή που δίδει το ίδιο το Άγιον Όρος με το τετράτομο, πολυτελές και πολυσέλιδο έργο: «Οι Θησαυροί του Αγίου Όρους» της Εκδοτικής Αθηνών (Αθήναι 1973), όπου εκεί είναι καταγεγραμμένοι όλοι αυτοί οι θησαυροί (κειμήλια κλπ).

Προσωπικά, πέραν των χειρογράφων, που μνημονεύω στα βιβλία μου και στην Ιστοσελίδα μου, δεν έχω κάτι πιο σημαντικό να προσθέσω. Το πόσο είναι ή όχι αξιόπιστα αυτά τα χειρόγραφα (και το κάθε χειρόγραφο) έχω εξηγήσει ότι αυτό το θέμα, ως προς την αυθεντικότητά τους, για την επιστήμη έχει λυθεί. Αν είναι, όμως, ή δεν είναι, αξιόπιστα, ποιος μπορεί να το ξέρει πέραν των ιδίων που τα έγραψαν ή των μοναχών, που φυλάνε τις δικές τους ιερές Θερμοπύλες στο ίδιο το Άγιο Όρος και μπορούν –αν μπορούν- να διασταυρώσουν τις πληροφορίες αυτές;


[Ι.Μ.] Διάβασα στον Βλαχογιάννη (Κλέφτες του Μοριά, 1935) ότι ο Σάθας πλαστογράφησε λαϊκά τραγούδια από ζήλο ιστορικό, για να στηρίξει σ’ αυτά μαρτυρίες ιστορικές. Ο Βλαχογιάννης αναφέρθηκε ακόμη και στον υιό Αραβαντινό λέγοντας ότι έβαλε σκοπό όλη την λαϊκή ποίηση της Βόρειας Ελλάδας να την παραστήσει ως Ηπειρώτικη και αντί να εκδώσει τα στοιχεία του πατέρα του για τον Αλή πασά ως έχουν αυτός τα χώνεψε σε δική του μονογραφία χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει κανείς τις είναι δικό του και τι του πατέρα του. Επίσης τύπωσε το ημερολόγιο της πολιορκίας του Μεσολογγίου στο όνομα τάχα του πεθερού του, όμως αυτό ήταν έργο πλαστό, αρμαθιασμένο από άλλα αφηγήματα. Αν πρόσωπα αυτής την εμβέλειας, γραφόμενα των οποίων επικαλούμαστε στις έρευνες μας, παραθέτουν χαλκευμένα στοιχεία, έστω και από ζήλο ιστορικό, και γνωρίζοντας ότι η ιστορία γράφεται πάντα από τους ισχυρούς και πλαστογραφείται ή αλλοιώνεται ανάλογα με τις επιθυμίες της πολιτικής εξουσίας, πως μπορεί ο ερευνητής να φτάσει στην αλήθεια; Πόσες εργασίες στηρίχτηκαν άραγε σε ένα ψέμα ανάγοντας το τελικά σε αλήθεια; Πόσο επικίνδυνες είναι οι έρευνες του «ποδαριού» και πόσες ιστορικές πηγές μας παραπλανούν χωρίς να το γνωρίζουμε;


Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δημαρχείου Μεγάρων, στις 4 Ιουνίου 1999. Διακρίνονται από αριστερά: Βασίλειος Κουβάς, Πρόεδρος του Συλλόγου Επιστημόνων Μεγάρων, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, Καθηγητής της Ιστορίας της Επιστήμης, που ομιλεί έχοντας πίσω του τον υπερμεγέθη χάρτη της Παλαιστίνης με τις 115 αρχαίες ελληνικές πόλεις, Άγγελος Σακκέτος, συγγραφεύς και ιστορικός ερευνητής του βιβλίου αυτού, Ιωάννης Παπαγιάννης, Εκδότης – Διευθυντής της εφημερίδος «Η Γνώμη» των Μεγάρων και συντονιστής της συζητήσεως, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, και ο Αχιλλέας Κουρμπέτης, Πρόεδρος του Συλλόγου «Θέογνις»

[Α.Σ.] Σπεύδω να συμφωνήσω απνευστί σε όλα όσα λέγεις.

Ίσως, πρέπει να σου υπενθυμίσω, όμως, ότι υπάρχουν και άλλοι ήρωες οι οποίοι πολέμησαν καλύτερα από κάποιους άλλους που δεν τους έχουμε ακούσει ποτέ. Για παράδειγμα, στο χωριό μου το Βεσίνι Καλαβρύτων, υπήρχε ένας ήρωας, ονόματι, Κατσιαβόγιαννης, δεξί χέρι του Κοντοβουνήσιου, που δικάστηκε με τον Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο. Ο άνθρωπος αυτός ενώ πολέμησε τους Τούρκους, επειδή δεν παρέδωσε τα άρματα του, όπως ήθελε η Κυβέρνηση, έγινε λήσταρχος και ορισμένοι ιστορικοί, όπως ο Θεόδωρος Ρηγόπουλος (γραμματέας των Κολοκοτρωναίων και του Νικηταρά) τον εξύβρισαν χυδαία.

Σε διαβεβαιώ, φίλε Γιάννη, ο Κατσιαβόγιαννης έκανε τόσες ανδραγαθίες, που οι σύγχρονοί του τον εξύμνησαν με δεκάδες δημοτικά τραγούδια, τη στιγμή κατά την οποίαν ο ίδιος ο θρυλικός στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είναι αμφίβολο αν έχει εξυμνηθεί προσωπικά με 10-15 δημοτικά τραγούδια! Στην περίπτωση αυτή δεν υπήρχε κανένας Σάθας ούτε κανείς Βλαχογιάννης, για να παραποιήσει τα δημοτικά τραγούδια ή όποια άλλα κείμενα, διότι υπήρχε ζωντανός ο λαϊκός θρύλος και ένας Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος, από τον Πάο Καλαβρύτων (μακαρίτης σήμερα), που συγκέντρωσε τα τραγούδια του και τα δημοσίευσε σε μια ιστορία για τα Νάσια Καλαβρύτων. Ποιος τον ξέρει αυτόν τον άνθρωπο; Ουδείς!

Ωστόσο, μη λησμονείς ότι για κάθε χειρόγραφο, έστω και νεότερων χρόνων, υπάρχει η λεγόμενη Εσωτερική και Εξωτερική Κριτική, κοντολογίς μία ομάδα επιστημόνων, που έχει τη δυνατότητα να αποφανθεί θετικά ή αρνητικά για κάθε παραποιημένο ή πλαστογραφημένο κείμενο. Ακόμη και στο ηλεκτρονικό πρόγραμμα «Μουσαίος» αν θα πας, θα δεις ότι πολλά χειρόγραφα, σε διάφορα σημεία τους, έχουν ειδικές αγκύλες, που σε προϊδεάζουν για το αν ένα χειρόγραφο έχει υποστεί ή όχι αλλοιώσεις. Κατά συνέπεια δεν έχω κανένα λόγο να φοβηθώ όταν επικαλούμαι ιστορικές μαρτυρίες, των οποίων οι πληροφορίες είναι βάσιμες και αδιάσειστες.


Κυνηγοί αρχαίων ελληνικών χειρογράφων υπήρξαν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ακόμη και παραποιημένων, ψευδεπίγραφων ή πλαστών χειρογράφων, που μπορεί να βρει κανείς ακόμη και σε επίσημους οίκους δημοπρασιών του εξωτερικού, ιδιωτικές συλλογές κ.α. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει την ιστορική ή αρχαιολογική έρευνα, όπως στη Μονή Σινά, που βρέθηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, 60.000 χειρόγραφα (!!), ένα εκ των οποίων και της φωτογραφίας μας. (Βλέπε εφημερίδα: «Τα Νέα», 12 Φεβρουαρίου 1999)

[علي هورو]

[علي هورو]

[Ι.Μ.] Πάντα έλεγα ότι η μαγεία υπάρχει ακριβώς γιατί κάποιοι πιστεύουν σε αυτήν και την εφαρμόζουν και όχι γιατί έχει πρακτική αξία. Υπάρχουν άντρες που τρέμουν σαν παιδιά στην ιδέα και μόνο ότι ο θησαυρός που αναζητούν είναι στοιχειωμένος και καταφεύγουν σε μέντιουμ, παππάδες, μουφτήδες, κάνουν ξόρκια, θυσίες, κ.α., προκειμένου να εξευμενίσουν το στοιχειό-φύλακα του θησαυρού ώστε να τους επιτρέψει να τον πάρουν. Γνωρίζουμε επίσης ότι η μαγεία είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Ποιος είναι τελικά ο ρόλος της μαγείας μέσα στην κοινωνία; Γιατί επιβίωσαν τέτοιες πεποιθήσεις; Αποτελούσε άραγε ένα είδος κοινωνικής μηχανικής της αρχαιότητας;

[Α.Σ.] Πρώτα-πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: Όλοι οι μύθοι περί «στοιχειών» ή «αραπάδων», που «φυλάνε τους θησαυρούς», είναι γιατί οι εξουσιαστές ή κάτοχοι αυτών των θησαυρών διέσπειραν –και διασπείρουν ακόμη- αυτές τις φήμες για να φοβούνται οι εύπιστοι κάτοικοι των περιοχών αυτών και οι ίδιοι να γλιτώνουν τους θησαυρούς των. Ότι υπήρχε μαγεία στην αρχαιότητα είναι κάτι πιο σίγουρο κι απ’ το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή σύρω την πένα μου (τρόπος του λέγειν) πάνω στα γραφτά μου για τις απαντήσεις μου.

Για του λόγου το αληθές και επειδή το θέμα αυτό είναι τεράστιο, σε παραπέμπω στην ιστοσελίδα μου, όπου στην κατηγορία «Μεταφυσικές Ανησυχίες» υπάρχει συγκεκριμένο – και μεγάλο σε έκταση- άρθρο με τίτλο: «Υπήρξε μαγεία στην αρχαιότητα;». Εκεί θα βρεις πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία. Με ρωτάς γιατί επιβίωσαν τέτοιες πεποιθήσεις;

Στο αγωνιώδες αυτό ερώτημα, την απάντηση μού την έδωσε η μακαρίτισσα μανούλα μου, η κυρά-Κανέλλα, που όταν με ρώτησε μια μέρα γιατί δουλεύω τόσο πολύ (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση, κλπ) της είπα: «Βρε μάνα, αυτό το κάνω μπας και ξυπνήσει καμιά μέρα ο κόσμος με τις αποκαλύψεις μας».

-- Αν είναι αυτός ο λόγος, τότε κάτσε κάτω να πιεις τον καφέ σου, διότι όσο εσύ νομίζεις ότι ξυπνάς τον κόσμο, την ίδια ώρα, παιδάκι μου, γεννιούνται χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, που δεν ξέρουν απ’ αυτά και πάντα θα ρωτάνε!

Τέλος, στο ερώτημα αν η μαγεία ήταν ένα είδος «κοινωνικής μηχανικής της αρχαιότητας» (μου άρεσε ο ορισμός), θα έλεγα χαριτολογώντας ότι είναι η μόνη φορά που δικαιολογώ όλους αυτούς που τα βάζουν με το … σύστημα!


[Ι.Μ.] Ελπίζω να μην σε κούρασα με το μέγεθος των ερωτήσεων μου. Σε ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσες στην συνέντευξη μας και για τις γνώσεις που μας ενεχείρισες. Κλείνοντας, θα ήθελα να σε ρωτήσω πως βλέπεις την ιστοσελίδα μας και ποιο είναι το μήνυμα σου προς τα μέλη του coinsmania;

[Α.Σ.] Φίλε Γιάννη, θα ήθελα να σ’ ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου για τη δυνατότητα να απαντήσω και μάλιστα σε πιο προσωπικές ερωτήσεις, που το κάνω για πρώτη φορά. Ειλικρινά, με συγκίνησες πάρα πολύ.

Η ιστοσελίδα σου, αν και συγκεκριμένη, αφού διερευνά θέματα που έχουν να κάνουν με της όποιας μορφής θησαυρούς (πνευματικούς ή υλικούς) στην Ελλάδα, είναι μια πολύ ωραία και πλούσια ιστοσελίδα, που έχει να προσφέρει πολλά στον κόσμο, που διψάει για μάθηση. Αυτός και ο λόγος που σε συγχαίρω θερμά και εύχομαι να συνεχίσεις με τον ίδιο ζήλο. Στον κόσμο που παρακολουθεί την ιστοσελίδα σου (coinsmania) έχω να πω τούτα τα λόγια:

Φίλες και Φίλοι,
Είμαστε λίγοι και γνωριζόμαστε καλά. Ο Ελληνισμός, όσες διαφορές κι αν έχουμε (θρησκευτικές, ιδεολογικές, πολιτικές, κοινωνικές κλπ) δεν έχει την πολυτέλεια ενός νέου διχασμού. Ήδη η Φυλή μας κινδυνεύει να εξαφανιστεί διότι, όπως λέω σ’ ένα δικό μου μήνυμα: «Λαός που περιφρονεί τις πέτρες και τα χαρτιά του, είναι καταδικασμένος ν’ αυτοκτονήσει».

Αφήστε τις διαφορές και ελάτε όλοι μαζί να σώσουμε την Ελλάδα, τον Ελληνισμό, τις παραδόσεις της Φυλής μας, το ίδιο το Γένος μας. Να έχουμε αγάπη μεταξύ μας. Να αγαπάμε την Ελλάδα και τον Χριστό. Και όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος: «Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον" (Α' Κορ. 13, 1).

Να είστε όλοι καλά και να ξέρετε ότι όλους τους Έλληνες, ανεξάρτητα από ιδέες και απόψεις, σας αγαπώ όλους υπερβολικά.

Πάντα φίλος
ΑΓΓΕΛΟΣ Π. ΣΑΚΚΕΤΟΣ


Μπορείτε να κατεβάσετε την συνέντευξη σε μορφή pdf για το αρχείο σας από τον σύνδεσμο που ακολουθεί:
http://rapidshare.com/files/356590760/Sakketos.pdf