Ο Αλέξανδρος κατέρχεται στον βυθό του Ινδικού ωκεανού μέσα σε γυάλινο βαρέλι
Πίσω στην Βαβυλώνα ο Αλέξανδρος δέχεται αντιπροσωπείες υποτελών από την Γαλατία, την Καρθαγένη, την Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Σικελία, Βρετανία, Νορβηγία και Δανία. Η παρουσία του Πώρου στο πλευρό του αποδεικνύει την μεγαλοθυμία του να συγχωρεί όσους ηγεμόνες υποτάσσονται. Ο Αλέξανδρος απευθύνεται στον στρατό του και ανακοινώνει σχέδια γιά την κατάκτηση του κόσμου των Αντιπόδων.
Το επόμενο πρωϊνό εμφανίζονται υπερφυσικά φαινόμενα. Η νύχτα αργεί να ξημερώσει. Ο Αλέξανδρος πίνει δηλητηριασμένο κρασί και πέφτει στο κρεβάτι. Λίγο πρωτού πεθάνει ανακοινώνει στον στρατό του μιά νέα σπουδαία αποστολή: Τέσσερις γίγαντες σχεδιάζουν να κατακτήσουν τα ουράνια και να εκθρονίσουν τον πατέρα του Δία. Ολοι οι Θεοί τον καλούν στον ουρανό για να βοηθήσει τον πατέρα του. Παραδίδει το δακτυλίδι στον Περδίκα και ξεψυχάει.
Η Αγγλική παραλλαγή του Ρομάντσου γράφηκε στο Λονδίνο γύρο στο 1300 μΧ. Συνοδευόμενος από τον Αντίοχο και τον Πτολεμαίο ο Αλέξανδρος φθάνει στην μυθική Βαβυλώνα αναζητώντας τους θησαυρούς του Δαρείου. Εκεί κάνει την Βαβυλώνα πρωτεύουσά του και επιβάλει φόρους για μία νέα εκστρατεία στην Αφρική. Οταν πληροφορείται πως στην Μακεδονία υπάρχουν παράπονα εναντίον του Αντίπατρου, τον καλεί στην Βαβυλώνα για να τον τιμωρήσει. Αντιδρώντας ο Αντίπατρος τον δηλητηριάζει.
Ετοιμοθάνατος στο κρεβάτι ο Αλέξανδρος ορίζει εννέα διαδόχους. Ο Περδίκας παίρνει την Ελλάδα, Μακεδονία και Καρθαγένη. Ο Πτολεμαίος την Αίγυπτο και Πορτογαλία. Ο Φιλώτας παίρνει όλες τις χώρες μεταξύ Καυκάσου και Ινδιών. Ο Αντίοχος κληρονομεί την Ρώμη και βόρειο Ιταλία. Οι υπόλοιποι είναι φανταστικά πρόσωπα και κληρονομούν χώρες ανάμεσα στην Ιταλία, τα Βαλκάνια, την Μαύρη θάλασσα και την Περσία. Ενα μαύρο πουλί λέει στους κληρονόμους πως πρέπει να ταφεί στην Αλεξάνδρεια. Μετά την κηδεία οι διάδοχοι εμπλέκονται σε εμφύλιους πολέμους. Αυτή είναι η μοίρα του κόσμου. Με την πτώση της κεφαλής τα μέλη συμπεριφέρονται άναρχα.
Η Ρωμανική παραλλαγή γράφηκε γύρο στο 1560 μΧ και μοιάζει πολύ με την Σερβική που γράφηκε την ίδια εποχή. Ο Αλέξανδρος επιστρέφει στην Βαβυλώνα και σμίγει με την σύζυγό του Ρωξάνη. Την νύχτα βλέπει στον ύπνο του τον προφήτη Ιερεμία ο οποίος τον προειδοποιεί ότι θα πεθάνει. Ο Αλέξανδρος ξυπνά γεμάτος αγωνία και καλεί δίπλα του τον Πτολεμαίο και τον Φιλώτα.
Την άλλη μέρα καταφθάνουν στην Βαβυλώνα η Ολυμπιάδα με τον Αριστοτέλη. Τότε ένας ιερέας από την Ιερουσαλήμ ανακοινώνει πως ο προφήτης Ιερεμίας πέθανε. Ο Αλέξανδρος ενταφιάζει τον Ιερεμία στην Αλεξάνδρεια. Αμέσως μετά δηλητηριάζεται από τον γυιό της Μινέρβας, μιάς υστερικής μάγισσας από την Μακεδονία.
Ο Αλέξανδρος δέχεται δώρα. Μικρογραφία από την Αρμενική παραλλαγή του Ψευδοκαλλισθένη
Ο ετοιμοθάνατος Αλέξανδρος μοιράζει το βασίλειό του μπροστά στον Πτολεμαίο, τον Φιλώτα, την Ρωξάνη και την Ολυμπιάδα. Προβλέπει ότι η Μακεδονία στο απώτερο μέλλον θα κατακτηθή από μία Ασιατική αυτοκρατορία (Οθωμανική). Ζητά τα ταφεί στην Αλεξάνδρεια και ανακοινώνει πως ποτέ στην ιστορία δεν θα υπάρξει δεύτερος Αλέξανδρος.
Τότε το άλογό του ο Βουκεφάλας έρχεται πλάϊ του και οδύρεται για τον αφέντη του. Μόλις εκείνος ξεψυχάει ο Βουκεφάλας ποδοπατάει και σκοτώνει τον δολοφόνο. Ποτάμια και δάση αποκτούν ζωή και θρηνούν τον νεκρό βασιλιά. Η βασίλισσα Ρωξάνη αυτοκτονεί καρφώνοντας στο στήθος της το σπαθί του Αλέξανδρου.


Στην Αρμενική εκδοχή του Ρομάντσου που όπως όλες οι προηγούμενες στηρίζεται στον Ψευδοκαλλισθένη, ο Ιόλλας και ο Κάσσανδρος οργανώνουν το δείπνο και δηλητηριάζουν τον Αλέξανδρο.
Οταν εκείνος προσπαθεί να ξεράσει το δηλητήριο χώνουν στο στόμα του ένα δηλητηριασμένο φτερό γιά να εισέλθει το δηλητήριο στο αίμα του. Η κατάστασή του χειροτερεύει μέχρι την στιγμή που επέρχεται ο θάνατος.

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΥΙΟΣ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Σε Γερμανική εικονογραφημένη χρονογραφία μεσαιωνικής εποχής, o τελευταίος Φαραώ της Αιγύπτου Νεκτάμπανο (τρίτος από αριστερά) αναφέρεται σαν μάγος και πατέρας του Αλεξάνδρου σε αντίθεση με τον Φίλιππο που αναφέρεται σαν βασιλιάς της Μακεδονίας. Στην μέση η Ολυμπιάδα και το τεράστιο φίδι που την γονιμοποίησε με το σπέρμα του Φαραώ Νεκτάμπανο

ΣΤΡΥΧΝΙΝΗ
Η στρυχνίνη όπως και το κώνειο, είναι ισχυρό φυτικό δηλητήριο γνωστό από την αρχαιότητα. Παρασκευάζεται σχετικά εύκολα σε μορφή αλκαλοειδούς από το Ινδικό δέντρο Στρύχνος του εμετικού καρύου ή από το φυτό Strychnos nux vomica και διατηρείται γιά μεγάλο διάστημα χωρίς αλλοίωση.
Σύμφωνα με το Grant Dictionary of Toxicology, η στρυχνίνη επιδρά στους αναστολικούς νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού δημιουργώντας ανησυχία και νευρικότητα, μυϊκές συσπάσεις και ακαμψία σιαγόνων και αυχένα.
Μετά από μία ώρα τα συμπτώματα γίνονται έντονα με πόνο λόγω συστολής του ηλιακού πλέγματος, παραλήρημα, δύσπνοια, αλαλία και παραισθήσεις. Ο ασθενής γίνεται ευαίσθητος στο φως και τον θόρυβο και πονάει όταν τον αγγίζουν. Η θερμοκρασία του ανεβαίνει στους 39-40 βαθμούς, ιδρώνει, διψάει έντονα, η πίεσή του ανεβαίνει και παρουσιάζει ταχυπαλμία.
Τα τελικά συμπτώματα της δηλητηρίασης μοιάζουν με αυτά του τέτανου καθώς τα σαγόνια του σφίγγουν και εκδηλώνεται ασφυξία. Σύντομα πέφτει σε κώμα και πεθαίνει.
Ο Αμερικανός ερευνητής R.D. Milns σε δημοσίευμά του τονίζει πως τα συμπτώματα που παρουσιάσθηκαν στον Αλέξανδρο αποδεικνύουν αργή δηλητηρίαση με στρυχνίνη. Ο βοτανολόγος Θεόφραστος, στενός φίλος του Αριστοτέλη, περιγράφει την δηλητηριώδη χρήση της στρυχνίνης και τις απαραίτητες δόσεις, παρατηρώντας μεταξύ άλλων ότι η πικρή της γεύση χάνεται όταν διαλυθή μέσα στο κρασί.


ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Σύμφωνα με τα Βασιλικά ημερολόγια (Royal diaries), την 18η ημέρα του μήνα Δαισίου ο Αλέξανδρος κοιμήθηκε μέσα στον λουτρώνα του επειδή είχε πυρετό. Την επόμενη μέρα, λούσθηκε ξανά και αποσύρθηκε στο δωμάτιό του παίζοντας ζάρια με τον Μήδειο. Αργά το απόγευμα ξαναλούσθηκε, προσευχήθηκε στους θεούς, έφαγε λίγο κρέας και κοιμήθηκε έχοντας πυρετό όλη νύχτα.
Την 20η ημέρα, αφού έκανε μπάνιο τέλεσε τα θρησκευτικά του καθήκοντα και πέρασε την μέρα ακούγοντας τις αφηγήσεις του Νέαρχου για τα μακρυνά του ταξείδια στην Μεγάλη Θάλασσα. Την 21η ημέρα αισθανόταν άσχημα και ο πυρετός ανέβηκε στην διάρκεια της νύχτας. Ανήσυχος μετακίνησε το κρεβάτι του δίπλα στον λουτρό και συζήτησε με τους αξιωματικούς του για την συμπλήρωση των κενών θέσεων στο στράτευμα με έμπειρους μαχητές.
Στις 24 του μήνα Δαισίου ο πυρετός του δυνάμωσε και μεταφέρθηκε από τους υπηρέτες στον τόπο της καθημερινής του προσευχής. Αργότερα διέταξε τους αξιωματικούς του να συγκεντρωθούν στην αυλή των ανακτόρων. Στις 25 του ίδιου μήνα μεταφέρθηκε στα ανάκτορα που βρίσκονταν στην αντίπερα όχθη του Ευφράτη όπου τον πήρε ο ύπνος σε κατάσταση πυρετού. Οταν οι στρατηγοί του ήλθαν πλάϊ του δεν μπορούσε να μιλήσει. Στις 26 του μήνα η κατάστασή του παρέμεινε αμετάβλητη. Τότε αξιωματικοί και οι στρατιώτες άνοιξαν τις πύλες των ανακτόρων και παρέλασαν σιωπηλοί μπροστά του
Την τελευταία νύχτα ο στρατηγός Πευκέστας μαζί με τον Πύθωνα, τον Δημόφωνο, τον Κλεομένη, τον Μενίδα και τον Σέλευκο πήγαν στον ναό του Σεράπιδος και ρώτησαν τον Θεό εάν έπρεπε να μεταφέρουν τον ετοιμοθάνατο Αλέξανδρο στο ιερό. Μία φωνή τους προειδοποίησε να αφήσουν τον Αλέξανδρο στο κρεβάτι του. Στις 11 του μήνα Ιουνίου ο Αλέξανδρος ξεψύχισε.

ΚΗΔΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ

Η χρυσή νεκροφόρος με τα εκατό άλογα που μετέφερε το σώμα του Αλεξάνδρου
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο το σώμα του Αλεξάνδρου αποτέθηκε προσωρινά σε ένα δωμάτιο των ανακτόρων. Παραδόξως δεν έδειξε σημάδια αποσύνθεσης παρά το καυτό καλοκαίρι που επικρατούσε στην Βαβυλώνα. Στην διάρκεια της διαμάχης μεταξύ των στρατηγών που κράτησε αρκετές ημέρες, το πτώμα συνέχισε να μη δείχνει σημεία σήψης. Τελικά αποφασίσθηκε να βαλασαμωθή και να σταλή στην παλιά πρωτεύουσα της Μακεδονίας Αιγαί γιά να ενταφιασθή στο συγκρότημα των βασιλικών τάφων της δυναστείας των Αργεαδών. Η νεκρική πομπή συνοδευόταν από τον ετεροθαλή αδελφό του Φίλιππο Γ΄ Αρριδαίο που ήταν διανοητικά καθυστερημένος. Κατασκευάσθηκε μία πολυτελής νεκροφόρα που την έσερναν 100 άλογα. Η όλη διαδικασία κράτησε δύο ολόκληρα χρόνια.
Οταν η νεκρική πομπή έφθασε στην Δαμασκό, η σωρός του Αλεξάνδρου απήχθη με εντολή του στρατηγού Πτολεμαίου και μεταφέρθηκε προς ενταφιασμό στην Μέμφιδα. Η απαγωγή της σωρού προκάλεσε τον πρώτο πόλεμο των Διαδόχων στην διάρκεια του οποίου σκοτώθηκαν οι στρατηγοί Περδίκας και Κρατερός. Ο Πτολεμαίος, μετέπειτα Φαραώ της Αιγύπτου, ήθελε να ταφή ο Αλέξανδρος στην Αίγυπτο για να εκπληρωθή η προφητεία του μάντη Αρίστανδρου ο οποίος είχε πεί ότι η χώρα που θα δεχόταν το σώμα του Αλεξάνδρου θα ήταν η πιό ευημερούσα στην οικουμένη
Ο Πτολεμαίος διέταξε να μεταφερθή η σωρός από την Μέμφιδα στην όαση Σίβα όπου και τοποθετήθηκε σε υπόγεια σαρκοφάγο. Για παραπλάνηση, τοποθετήθηκε στην Μέμφιδα μία άλλη σωρός. Αργότερα ο Πτολεμαίος Δ΄ μετέφερε την σωρό στην Αλεξάνδρεια και την τοποθέτησε οριστικά σε μαυσωλείο μαζί με τα λείψανα όλων των πρηγούμενων Πτολεμαίων.
Σύμφωνα με τον θρύλο το πτώμα του Αλεξάνδρου τοποθετήθηκε σε πήλινο δοχείο γεμάτο μέλι που περιβαλόταν από μία γυάλινη καλύπτρα. Η ταφή έγινε στο Μαυσωλείο της Αλεξάνδρειας που ονομάστηκε Σήμα. Σήμερα βρίσκεται στον πυθμένα του αρχαίου λιμένα της πόλης. Την περιοχή Σήμα αναφέρουν αρκετοί συγγραφείς, όπως ο Αχιλλέας Τάτιος (300 μΧ), ο Ζηνόβιος (200 μΧ) ο οποίος μάλιστα αναφέρει πως το Μαυσωλείο κτίστηκε στο μέσον της Αρχαίας Αλεξάνδρειας, ο Στράβων (100 πΧ), ο Λουκιανός (200 μΧ) ο Σουεντόνιος (200 μΧ) κι ο Ψευδοκαλλισθένης (3.34).

Η ΟΑΣΗ SIWA ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΚΗ ΕΡΗΜΟ

Οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν πως το "Σήμα" βρίσκεται στην Αλέξάνδρεια, αντιθέτως οι ανακαλύψεις ενός επιβλητικού τάφου στην όαση Siwa της Λιβυκής ερήμου δίνει ενδείξεις για τον τόπο ταφής του Αλεξάνδρου. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Πτολεμαίος μετέφερε το λείψανο του Αλεξάνδρου στο Αλ-Μαράκι, όπου βρέθηκαν Μακεδονικά σύμβολα της εποχής του Αλεξάνδρου. Το σώμα του Αλεξάνδρου μουμιοποιήθηκε και τοποθετήθηκε σε χρυσή σαρκοφάγο από τους Πτολεμαίους. Ο Στράβων ο οποίος επισκεύτηκε τον τάφο τον 1ο αιώνα μΧ, αναφέρει την μεταγενέστερη αντικατάσταση της χρυσής σαρκοφάγου από μια γυάλινη, (Στράβων 17. C 794) .
Τον τάφο του Αλεξάνδρου επισκεύθηκαν πολλές προσωπικότητας της αρχαιότητας, μεταξύ αυτών ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης το 60 μΧ (18.26.3; 28.2-4). Στους διάσημους επισκέπτες του τάφου συγκαταλέγονται:

*
Ο Iούλιος Καίσαρας το 45 πΧ πραγματοποίησε προσκυνηματική επίσκεψη, σύμφωνα με μαρτυρίες των ιστορικών Σουετόνιου και Λουκιανού
*
Ο Καίσαρ Αύγουστος μετά την νίκη του κατά του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας στο Ακτιο το 31 πΧ, και την κατάκτηση της Αλεξάνδρειας το 30 πΧ ο οποίος μάλιστα κατέθεσε χρυσό στεφάνι και άνθη. Οταν οι οδηγοί του προσφέρθηκαν να τον πάνε και στους τάφους της Πτολεμαϊκής Δυναστείας, ο Αύγουστος τους απάντησε "Ήρθα να δώ έναν Βασιλιά και όχι νεκρούς".
*
Ο Καλιγούλας, επισκεύτηκε το Σήμα και έκλεψε την πανοπλία του Αλέξaνδρου
*
Ο Καρακάλλας (300 μΧ) που θεωρούσε τον εαυτό του μετεμψύχωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν ο τελευταίος επιφανής Ρωμαίος για την επίσκεψη του οποίου στο Σήμα υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες

Ο Καίσαρ Αύγουστος το 30 πΧ καταθέτει χρυσό στεφάνι στην ηλικίας 300 ετών μούμια του Αλεξάνδρου
Αργότερα ο Φαραώ της Αιγύπτου Πτολεμαίος Δ΄ έκλεψε την ολόχρυση σαρκοφάγο από το μαυσωλείο της Αλεξάνδρειας και την αντικατέστησε με μία αλαβάστρινη. Ομως ο λαός της Αλεξάνδρειας ζήτησε να αντικατασταθή με γυάλινη σαρκοφάγο για να μπορεί να βλέπει τον Αλέξανδρο. Ο Πτολεμαίος Δ΄ απάντησε: "Οταν ο επόμενος Πτολεμαίος έλθει στην εξουσία θα θεωρήσει ύβρι για τον Αλέξανδρο να βρίσκεται μέσα σε γυάλινο φέρετρο". Αμέσως μετά τοποθέτησε και πάλι τα λείψανα στην χρυσή σαρκοφάγο. Πολύ αργότερα η τελευταία βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα αντικατέστησε την χρυσή σαρκοφάγο με μία ασημένια.
Την πρώτη Χριστιανική περίοδο η τοποθεσία του τάφου ήταν γνωστή, όπως ομολογεί η απεικόνιση του Αββά Σισόη (4ος αι. μΧ) εμπρός από τον τάφο του Αλεξάνδρου, αλλά και μαρτυρίες άλλων ασκητών της ερήμου. Μία επίσης σημαντική μαρτυρία είναι του Δωρόθεου, επισκόπου Τύρου (5ος αι. μΧ), ο οποίος στο "Περί Κτισμάτων" σύγγραμμα του, εκτός από τα οικοδομικά έργα του Ιουστινιανού, αναφέρει ιερά αφιερωμένα στον Aμμωνα και Αλέξανδρο.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού στα τέλη του 4ου μΧ αιώνα, σημειώθηκαν εκτεταμένοι βανδαλισμοί στην Αλεξάνδρεια σε βάρος των ναών της προχριστιανικής εποχής. Είναι πιθανόν να μεταφέρθηκαν τότε και πάλι τα λείψανα του Αλεξάνδρου στην όαση Σίβα της ερήμου για να αποφευχθή η βεβήλωσή τους από τους φανατισμένους χριστιανούς.
Ενα χειρόγραφο του 4ου μΧ αι. που γράφηκε από τον χριστιανό μοναχό Σισόη που ζούσε σε μοναστήρι της Σίβα, αναφέρει: "Επισκέφθηκα τον Αλέξανδρο". Η ίδια πληροφορία παρέχεται και από τον Καλλίμαχο που βεβαιώνει πως επισκέφθηκε και αυτός τον τάφο του στην όαση Σίβα.
Το πιθανότερο είναι πως οι φανατικοί Χριστιανοί της Αλεξάνδρειας άρπαξαν την αποξηραμένη μούμια του Αλεξάνδρου και την διασκόρπισαν στον άνεμο.

Πανοραμική όψη της αρχαίας Αλεξάνδρειας
Επί 700 ολόκληρα χρόνια το Μαυσωλείο με την σαρκοφάγο του Αλεξάνδρου διατηρήθηκε ανέπαφο στην Αλεξάνδρεια. Στα τέλη του 4ου αι. μΧ με την ταραχώδη επικράτηση του Χριστιανισμού τα ίχνη του τάφου χάνονται οριστικά. Οι πρόσφατες ανασκαφές στην όαση Σίβα δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Σύμφωνα με κάποιον Αιγυπτιακό θρύλο ο Αλέξανδρος εξακολουθεί να βρίσκεται θαμμένος στην Αλεξάνδρεια σε κάποια υπόγεια κρύπτη κάτω από πρωτοχριστιανικό ναό.
Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ
Μόλις ξεψύχησε ο Aλέξανδρος, αναστήθηκε στη φαντασία των λαών. Όσο γρηγορότερα χάθηκε, τόσο ιδανικότερη φάνηκε η μορφή του. Eκείνο που ποθούσε για τον εαυτό του να μοιάσει σε θεό, το πέτυχε νεκρός, με τους μύθους που πλάσθηκαν για να ιστορήσουν επεισόδια πιό φανταστικά κι από την πολυτάραχη ζωή του.
Δεν αξιώθηκε να βρει έναν Όμηρο να τον υμνήσει, όμως ο θρύλος κάθε φυλής τον διεκδίκησε σάν δικό της θρέμμα. Tόση εντύπωση προξένησε στον κόσμο, ώστε λαοί που ποτέ δεν τον γνώρισαν, όπως οι Kινέζοι, οι Λάπωνες, οι Iνδονήσιοι, οι Γιαπωνέζοι, είτε αφηγούνται τα άθλα του είτε τον καταριούνται. O θρύλος του απλώθηκε από τη Γαλλία ώς τον Eιρηνικό κι από την παγωμένη Iσλανδία ώς την Aφρική